Ποιοι είμαστε
Στο κλίμα τρόμου και καταστολής που επικρατεί, εμείς ως φοιτητές, άνεργοι και επισφαλείς εργαζόμενοι, συναντηθήκαμε στο χώρο του πανεπιστημίου με σκοπό τη δημιουργία ενός πυρήνα αυτοοργάνωσης. Είμαστε ενάντια σε κομματικές λογικές και πρακτικές, αρνούμαστε την ανάθεση των προβλημάτων μας σε μεσσίες και δεν αναγνωρίζουμε οποιοδήποτε είδος τυπικής ή άτυπης ιεραρχίας, βλέποντας την επιβολή μιας πλειοψηφίας σε μια μειοψηφία ως ένα είδος επιβολής των πολλών πάνω στους λίγους. Αντιθέτως προτάσσουμε οριζόντιες διαδικασίες, δηλαδή τη συνδιαμόρφωση και τη σύνθεση των απόψεων μας, βασισμένη στη λογική της αμοιβαίας υποχώρησης, με απώτερο σκοπό την πολιτική ζύμωση. Στην επί δεκατέσσερα χρόνια κατειλημμένη αίθουσα του 2ου ορόφου της Καλαμιώτου διεξάγουμε ανοιχτές συνελεύσεις, βασισμένοι στις αρχές του αντιφασισμού – αντισεξισμού – αντιρατσισμού. Θεωρούμε ότι τα ζητήματα του πανεπιστημίου δεν είναι ξέχωρα από τις ευρύτερες εξελίξεις στην κοινωνία και ως εκ τούτου επιθυμούμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε είδους ακηδεμόνευτο ταξικό αγώνα.
Η κατάσταση στο ΕΚΠΑ
Απολύσεις διοικητικών, απολύσεις καθαριστριών, διαγραφές φοιτητών: αυτές είναι οι εκφάνσεις της αδυσώπητης και επιθετικής προς την κοινωνία δημοσιονομικής πολιτικής που ασκεί το κράτος «έκτακτης ανάγκης» όπως εκδηλώθηκε στο πανεπιστήμιο τον τελευταίο έναν χρόνο. Ευτυχώς το υπουργείο και οι διοικήσεις, σε ένα κρεσέντο ευθύβολης αντιμετώπισης του προβλήματος, επέτρεψαν την είσοδο ιδιωτικών εταιριών στον πανεπιστημιακό χώρο.
Τα νέα αυτά μέτρα, παρά την καινοτομία τους, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στον ανέκαθεν σαθρό θεσμό του πανεπιστημίου αλλά και κυρίως στις πρόσφατες μεταλλάξεις του. Μέσω της εξωτερικής αξιολόγησης, επιδιώκεται ο «εξορθολογισμός» της διοίκησης, η «αποσυμφόρηση» του πανεπιστημίου από τους «λιμνάζοντες» φοιτητές και η αναπροσαρμογή του προγράμματος σπουδών στις ανάγκες της αγοράς. Οι παραπάνω συνθήκες σκιαγραφούν την πραγματικότητα του σύγχρονου πανεπιστημίου που βασίζεται στην εντατικοποίηση των σπουδών (ν+2 έτη) και την ανταγωνιστικότητα (αριστεία, μαθητεία). Ενός πανεπιστημίου που λειτουργεί με τους όρους της αγοράς και για την αγορά, ενός πανεπιστημίου – εργοστασίου παραγωγής εργαζομένων. Όταν η διάχυση της νοοτροπίας αυτής δεν αρκεί για τη διατήρηση αυτής της κανονικότητας, επιστρατεύεται η καταστολή είτε με την μορφή ποινών (πειθαρχικά), είτε με την ίδια την είσοδο μπάτσων στους χώρους του πανεπιστημίου για να καταπνίξει τη φωνή όποιου/-ας δε συμβιβάζεται με την άκριτη πειθάρχηση στην όποιου είδους από τα πάνω επιβαλλόμενη κανονικότητα. Τα φαινόμενα αυτά εντείνονται διαρκώς, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο του πανεπιστημίου ως ιδεολογικού μηχανισμού που προάγει την αυθεντία, αναπαράγει τις ιεραρχικές και εξουσιαστικές σχέσεις, επιχειρεί να οριοθετήσει την αμφισβήτηση στην επικύρωση έτοιμων παραταξιακών πλαισίων στις γενικές συνελεύσεις και αντανακλά τις ταξικές σχέσεις, παράγοντας φοιτητές δύο ταχυτήτων, σαν λογική συνέχεια και του συστήματος εισαγωγής στις σχολές (πανελλήνιες, υπέρογκα ποσά σε φροντιστήρια).
Η κατάσταση στα ΕΜΜΕ
Τα ΕΜΜΕ δεν ξέφυγαν από το στόχαστρο της εξουσιαστικής πολιτικής που εφαρμόζεται στα πανεπιστήμια. Αρχικά, με τις διαθεσιμότητες των διοικητικών υπαλλήλων γίνεται φανερή η στρατηγική του κράτους που θέλει να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προσλαμβάνοντας ιδιωτικές εταιρίες σεκιούριτι για την φύλαξη των κτιρίων όπως συμβαίνει εδώ και 1.5 χρόνο.
Οι καθαρίστριες απολύθηκαν και η μοναδική παρήγορη λύση που βρέθηκε για την αντιμετώπιση του προβλήματος, ήταν η παρουσία σημειωμάτων που προτρέπουν τους φοιτητές να μην λερώνουν τον ευρύτερο χώρο λόγω έλλειψης προσωπικού. Και στα πλαίσια του εξευρωπαισμού του πανεπιστημίου, πέρυσι πραγματοποιήθηκε και αξιολόγηση του τμήματος με απώτερο σκοπό την εντατικοποίηση των προγραμμάτων σπουδών και τη σταδιακή κατάρρευση του «δωρεάν δημόσιου» πανεπιστημίου.
Το μόνο θετικό στοιχείο της όλης κατάστασης είναι η επίλυση του κτιριακού. Το τμήμα δαπάνησε 2,2 εκατομμύρια για το ολοκαίνουργιο, αποστειρωμένο, άχρωμο και άοσμο Γρυπάρειο στο οποίο οι καθηγητάδες μας πρώτοι και καλύτεροι εγκαταστάθηκαν στα καινούργια τους γραφεία καλύπτοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των αιθουσών του κάθε ορόφου. Οι ελάχιστες αίθουσες που απομένουν μαζί με την Ιπποκράτους θα στεγάσουν τους φοιτητές. Από την άλλη η βιβλιοθήκη παραμένει προσωρινά στην Καλαμιώτου , με την τύχη της ακόμα να αγνοείται όπως και η τύχη των εργαζομένων της που ούτε και οι ίδιοι δεν ξέρουν τι θα τους συμβεί.
Μέσα στο καταπιεστικό χωροχρόνο του πανεπιστημίου πέρυσι διεκδικήσαμε την κατάληψη της αίθουσας 111 για να φιλοξενήσουμε την επιθυμία μας για συνάντηση και ζύμωση με τους συμφοιτητές μας οριζόντια, ισότιμα και αυτοργανωμένα. Μια συνειδητή πολιτική πράξη που προκάλεσε lock out ολόκληρης της σχολής, την διεξαγωγή ΕΔΕ και τρομοκρατία περί μήνυση κατά αγνώστων, αποδείξεις που φανερώνουν τον κατασταλτικό και μηδενικής ανοχής χαρακτήρα του συστήματος προς τα ελευθεριακά εγχειρήματα.
Κόντρα στην αντίληψη που συνήθως διατρανώνεται σχετικά με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και την κυριαρχία του διαλόγου στο πανεπιστήμιο, το σημερινό πρότυπο θέλει τον/την φοιτητή/-ρια αυτιστικά επικεντρωμένο/-η στις σπουδές του/της, αδιάφορο/-η προς κάθε τι που δεν μεταφράζεται σε άλλη μια πιστοποίηση και εχθρικό/-η σε οτιδήποτε μπαίνει ανάμεσα σε αυτόν/αυτή και το πολυπόθητο πτυχίο. Σε αυτές τις συνθήκες λοιπόν θεωρούμε αναγκαία την ύπαρξη αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων εντός του πανεπιστημίου, σε εργασιακούς χώρους και γειτονιές .Στοχεύουμε στην δημιουργία ρηγμάτων αντίστασης, επιδιώκοντας τη βελτίωση των δικτύων επικοινωνίας των ανατρεπτικών κινημάτων για τη διασύνδεση των αγώνων. Απέναντι στον κρατικό μηχανισμό και τα αφεντικά η δική μας απάντηση είναι…
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Συνέλευση Στεκιού ΕΜΜΕ
